logo-professioneel-begeleiden logo-professioneel-begeleiden
bestellen0
Home > Alle artikelen - Abonneer je nu!
Filters

Alle artikelen - Abonneer je nu!

1 ... 94 95 96 ... 170

Deelgever: Passie

Auteur: Marten Bos

 Marjan Tolsma en Petra Feenstra zijn twee vrouwen die een duidelijke push hebben gegeven aan mijn levenshouding en beroepscarrière. In mijn contact met hen werd ik me al vroeg bewust dat er ‘andere’ mensen zijn. Mensen die gewoon ook aandacht en warmte nodig hebben en die zeker ook teruggeven, die anders in het leven staan, anders naar de wereld kijken. Zij waren voor mij de ‘allochtonen avant la lettre’, waarbij ik me altijd gewenst en op mijn gemak voelde.  Veel mensen ontweken hen. Ze werden vreemd gevonden, waardoor mensen hen kleinerend aanspraken. Door anderen werden ze eng gevonden en men bleef liever op afstand. Er werd contact vermeden met deze twee meisjes/vrouwen omdat ze anders/verstandelijk beperkt waren. Verbeeldde dit mijn gevoel er niet helemaal bij te horen? Zat er al jong een Florence Nightingale in me? Voelde ik me belangrijk, ik als eenoog in het land der blinden? Drive Het zal een combinatie zijn. Ik weet het niet, als jongetje had ik uiteraard niet het reflecterend vermogen van nu. Maar voor mij is het zeker: zij hebben mij op het spoor gezet van mijn droombaan. Als elfjarig jongetje wist ik: “Ik word leraar op een blo-school, ik ga werken met mongooltjes, debiele kinderen.” Een jargon dat nu achterhaald en uit den boze is, maar toen was het de enige taal die ik kende. Ik ben, met wat omzwervingen, een tijdje dicht bij die droom in de buurt geweest. Ik liep stage in een tehuis voor kinderen met een verstandelijke beperking en ik heb gewerkt in een begeleid-wonenproject met mensen met een licht verstandelijke beperking. Al snel merkte ik echter dat dit niet mijn baan was; ik miste het intellectuele contact, ik miste het kunnen zien van vooruitgang. De werkers in dit werkveld waardeer ik enorm. De volhardendheid om steeds te blijven werken met de beperkingen. Dat is een handicap voor menig professional, in ieder geval was dat zo voor mij. Mijn betrokkenheid bij wie of wat ‘er niet bij hoort’ is echter wel gebleven. Voor mij is het een herkenbaar gevoel; soms overvalt het me, soms weet ik het al voordat ik een situatie inga. Hoor ik hier wel bij? Pas ik wel? Wil ik hier wel bijhoren? Het is een oud verhaal, een gevoelig verhaal en zoals ik nu weet, nog steeds een belangrijke motivatie, een drive in mijn bestaan. Thuis In het werken met mensen met een migranten- of vluchtelingenachtergrond, heb ik mijn verhaal in een bredere, theoretische context kunnen plaatsen. Mijn ‘er-niet-bij-horenverhaal’ is door hun verhalen aan mij teruggegeven, gespiegeld. Het is deze groep die mij een sociaal, emotioneel, doorvoeld en doordacht – een intellectueel – verhaal heeft gegeven over ‘de ander/de vreemde’. In vrijwilligerswerk en bij betaalde banen bij onder andere het Komitee Marokkaanse WAO-slachtoffers, VluchtelingenWerk en de Vrolijkheid kreeg ik theorieën en praktijken voorgeschoteld over wat een context kan doen met je identiteit. Wat geeft ons een gevoel van thuis zijn en wanneer word ik de vreemdeling? Steeds meer werd ik me gewaar dat ik een gevoel van thuis zijn heb als ik in een omgeving ben waar ik mag zijn met al mijn identiteiten. Een sociale omgeving waar ik herkenning voel in mijn persoonlijke diversiteit. Als ik dat werkelijk ervaar, doet mijn identiteit er eigenlijk niet meer toe, kan ik er op zijn minst zelf regie over voeren. Ik leef op in een omgeving die inclusief is, waar mensen erbij horen in alle verscheidenheid. Niet een context van aanpassing, assimilatie, integratie, waar verschil in identiteiten ontkend wordt, maar juist daar waar het verschil vanzelfsprekend is. Fortuin Mijn passie voor inclusief werken ben ik steeds meer vorm aan het geven; beroepsmatig, maar zeker ook onbetaald. Juist ook in het onbetaalde werk, in mijn persoonlijk sociale en fysieke omgeving, zoek ik het en co-creëer ik het. Buurtbewoners, en professionals met passie voor diversiteit, mensen die zich actief inzetten voor een inclusieve samenleving, die heb ik graag in mijn omgeving. Met hen construeer ik sociale situaties waarbij onze interne diversiteit aanwezig kan zijn. Waar we niet alleen het mooie, maar ook het lastige van diversiteit kunnen delen, waar het schurende ook mag zijn, zonder dat er een veroordeling op zit. Mijn passie bruist in het contact met en tussen mensen, die het verschil kunnen en willen dragen. In een omgeving waarin zowel het debat als de dialoog aanwezig is, waar de individuele en de collectieve pijn erkend wordt en er mag zijn, naast het vieren en het plezier. Het mag duidelijk zijn, een inclusieve samenleving is voor mij een soort levensnoodzaak. Het professionele en het persoonlijke zijn daarbij twee onlosmakelijke voedingsstromen, waarin ik de balans en de spanning zoek tussen investeren en ontvangen. Als professional verdien ik mijn brood door mijn kennis en inspanningen te gelde te maken. In het onbetaalde ervaar ik vooral ook het andere loon: sociale, relationele, emotionele en geestelijke beloningen en soms het genot en de kennismaking met niet-westerse keukens. De onbetaalde context profiteert daarbij van mijn vakkennis en ook visa versa. ‘Fortunate with my opportunities’ is een tattoo die ik na een retraite in Thailand, met bamboe en in het oud Thais, op mijn schouder liet tatoeëren. Ik ervaar regelmatig mijn fortuin, de wereld biedt mij veel kansen, mogelijkheden en geschenken. Daarin voel ik een mooie verplichting om ook iets voor de wereld te doen, daar profiteer ik weer van, als onderdeel van de wereld. Ik draag als persoon, die onlosmakelijk verbonden is met de professional in mij, graag bij aan sociale omgevingen waar het verschil schuurt en bloeit.  Marten Bos is professioneel begeleider en adviseur voor mens en organisatie, geïnspireerd door de kwaliteit en de kracht van diversiteit, met aandacht voor de wisselwerking tussen het individu en de wereld. www.martenbos.nl  
Gratis
lees meer

De taal van coaches

Auteur: Sijtze de Roos

 Ergens op de wereld, ver weg, leeft een groep kannibalen, vrijwel geheel afgesloten van de zegeningen van wat doorgaat voor de westerse beschaving. Het enige verschijnsel uit de moderne wereld dat zij kennen zijn passagiersvliegtuigen die hoog in de lucht overvliegen. Zij hebben deze verschijnselen opgenomen in hun dagelijks wereldbeeld en noemen het ‘voortekenen’ of ‘voorouderlijke boodschappen’. Een bezoekende missionaris legt hen uit dat deze grote dingen ijzeren voertuigen zijn die mensen van de ene verre plaats naar de andere brengen. Probleemloos integreren zij deze nieuwe betekenis in hun taalgebruik. Voor deze vliegtuigen gebruiken zij al snel een bestaand woord, dat in hun taal ‘kreeft’ betekent. Zoals immers bij kreeften de schaal hard is, maar de binnenkant heerlijk om op te eten, moet dat ook bij die voertuigen het geval zijn. Si non è vero, è ben trovato (Van Peursen, 1992).
€ 1,95
lees meer

Hoe overstijgen we onze natuur?

Auteur: Jikke de Ruiter

 In de hulp- en zorgverlening haalt de financiële crisis hard uit. Politici en managers kijken bezorgd toe en zetten in op beheersing van het systeem, organisaties en kosten. Natuurlijk is dat nodig, maar laten we de hulpzoekende mens niet uit het oog verliezen. Besparen op aandacht voor de hulpvrager is funest, maar staat nu wel te gebeuren. Bezuinigingen zijn namelijk het gemakkelijkst uit te voeren daar, waar de minste weerstand is. Deze trend zie je overal in de samenleving.
€ 1,95
lees meer

In gesprek met Lulu Wang: Nederland wo ai ni!

Auteur: Annette Man-Mul

 Toen Lulu Wang in 1986 van haar vaderland China naar Nederland kwam, bracht de tien uur durende vliegreis haar niet alleen van de ene wereld naar de andere, maar ook van het ene tijdperk naar het andere. Aan de hand van haar nieuwste boek ‘Nederland, wo ai ni’ vertelt zij over haar weg naar vergeving en innerlijke vrijheid.
€ 1,95
lees meer

Anders bekeken: Narrativiteit bij verlies

Auteur: Sandra van Kolfschoten, Jakob van Wielink

 Onvermogend lijkt de taal, vooral op momenten dat ze gezocht wordt. Die momenten zijn talrijker dan voor velen van ons aangenaam is. Het is niet voor niets dat met name de laatste jaren ons ambacht meer en meer open komt te staan voor een ‘andere taligheid’, zoals bij emotioneel lichaamswerk en mindfulness. En dat we ook onze taal en toevlucht zoeken in de muzen (Birnie & Dirkx, 2013). Toch zoeken mensen in hun ervaring, met name bij verlies, steeds naar een narratief: de mogelijkheid tot een verhaal. Een verhaal dat past in een groter geheel. Daarop richten wij ons in dit artikel. Wij concentreren onze aandacht op retoriek, betekenisgeving en betekenisverlies. We brengen hierin de mens en de professional samen, elk vanuit een eigen perspectief.
€ 1,95
lees meer

Leren (volledige uitgave, 24 artikelen)

INHOUD THEMA 'LEREN' (juni 2013) Helden begeleiden met warme waarachtigheid, Alexander van den Berg Hans van Breukelen: Leren is een keuze, Ad Maas Serious business! Robert Stamboliev Bewogen leven, Ingrid Harms Lichtheid, echtheid en humor, Adriaan Hoogendijk Mediamap IK-ANDER Hoogbegaafd talent, Frank van der Mijn Identiteit als maatschappelijk verschijnsel, Sijtze de Roos Coachen met focus op leren, Jan Willem van den Boogert Spectrum Energiemeting, Annette Man-Mul Houd je als coach slechte organisaties in stand? Francine ten Hoedt & Philine Spruijt Vreemdelingen voor onszelf, Roos Vonk ORGANISATIE Potentieel van professionals ontketenen, Paul Kloosterboer Organisaties kunnen veel leren van apen, Anna van Dijk & Bert van Dijk Week van een manager: Eveline O’Brien Essence of Leadership 2013, Petra de Bruijn & Marjo Korrel Wat wij kunnen leren van sportcoaches, Ruben Mogge MAATSCHAPPIJ Gamification en coaching, Simone van Alphen & Bart Lamot Nooit meer wachten... Herman Koster In de kaart spelen, Peter Gerrickens Prof. Dr. R. Lubbers, Jikke de Ruiter Foundations of organizational moral climate theory, Sijtze de Roos You build a life by what you give, Annette Man-Mul Bram Moerland: In wat voor samenleving leven wij? Jikke de Ruiter VOORWOORD  Om eerlijk te zijn, had ik vroeger een hekel aan leren. Op school verveelde ik me en leren deed ik ‘s avonds op de bank, gezellig tussen mijn moeder en zus in, terwijl we naar de tv keken. Niet zo vreemd dat ik me weinig kan herinneren van hetgeen ik opgestoken zou moeten hebben in die tijd. Nog steeds krijg ik soms de kriebels van het jezelf moeten verbeteren. Boven mijn bureau hangt dan ook een inspiratiemail van Eric van Zuydam die ik graag met jullie deel: Zelfverbetering Ik zal me echt inspannen om meer ontspannen te worden. Ik zal serieus werken aan mijn gevoel voor humor. Ik zal mijn best doen om spontaner te worden. De komende tijd wil ik meer in het Nu leven. Jezelf willen verbeteren is jezelf geweld aandoen. Toch heb ik mijn studie afgemaakt en nadien regelmatig verschillende cursussen en ‘zelfverbeteringsprogramma’s’ uit vrije wil gevolgd. Geïnspireerd door mijn interesse en nieuwsgierigheid, voelde dit niet als moeten en ging het leren als vanzelf. Volgens de sociale leertheorie is leren fundamenteel voor ons menselijk bestaan. Als we niet zouden leren, zouden we niet zelfstandig kunnen overleven. Het aanpassen aan elkaar en onze omgeving is van levensbelang en een voortdurend overlevingsproces. Misschien dat coaching daarom zo vanzelfsprekend een plek heeft gevonden in onze samenleving. Leren ligt aan de basis van wie we zijn en (willen) worden. In deze uitgave hebben we ervoor gekozen om leren en de rol van sport, spel en humor uit te lichten. Het is zeker lonend om een aantal aspecten uit de wereld van de sport te vertalen naar de eigen praktijk en de werkvloer, aldus Ruben Mogge. Over de rol van de lach doet De Blot een prachtige uitspraak die voor mij de essentie raakt: “Zodra we om onze blokkades en onze pijn kunnen lachen, overstijgen we onze gebrokenheid, waardoor ook gekneusde relaties en verbrokkelde samenhangen hersteld kunnen worden.” Tot slot laten Simone van Alphen en Bart Lamot zien hoe je met gamification het spelinstinct van de mens kunt aanspreken om het brein flexibel te maken en open te stellen voor een veranderende wereld. Zou leren dan toch nog leuk worden? Janet Rienties Hoofdredacteur Tijdschrift voor Coaching hoofdredacteur@tvc.nl

€ 6,95
lees meer

Deelgever: You build a life by what you give

Auteur: Annette Man-Mul

 Al jaren wortelt zich in mij een ‘onverklaarbare’ liefde voor Zuid-Afrika en het mensbesef Ubuntu: een mens is een mens, omdat er anderen zijn. Na een spirituele droom in 2010, heb ik samen met mijn man de Stichting Ubuntu Nederland opgericht. Na deze droom zijn mijn man en ik naar Kaapstad gevlogen en in contact gekomen met Kevin Chaplin, oprichter en CEO van de South African Ubuntu Foundation en managing director van de Amy Biehl Foundation. De ontmoeting met Chaplin en de geschiedenis van Amy Biehl raakten mij in mijn ziel en levensscript (Man-Mul, 2011). Mij werd duidelijk dat mijn droom mijn missie verbeeldde, dat ik de essentie van Ubuntu naar onze samenleving wilde ‘halen’ en via mijn coachingspraktijk gericht deze Amy Biehl Foundation wilde ondersteunen vanuit maatschappelijke verantwoordelijkheid. Wat mij in het bijzonder aantrok in Ubuntu is de gelijkwaardigheid van de mensheid en ons eenheidsbesef. Tijdens mijn eervolle ontmoeting met Desmond Tutu in september 2012 leerde ik dat verzoening de meest hoogwaardige weg van onrecht naar rechtvaardigheid is. Concreet Het oprichten van de Stichting Ubuntu Nederland (SUN) was een eerste concrete stap op weg naar het genereren van aandacht voor het gedachtegoed en het ophalen van geld voor de Amy Biehl Foundation. Dat geld wilde ik volgens de principes van Ubuntu inzamelen: to go the extra mile for the sake of others. Het begint dus met geven, wat mij bracht op het woord ‘deelgever’. Als deelgever aan onze stichting maak je deel uit van een geheel en draag je daaraan bij. Maandelijkse organiseren wij de Ubuntu Business Lunch waarbij een spreker zijn bijdrage aan de samenleving toelicht. Tijdens deze lunch is er gelegenheid tot netwerken op zowel persoonlijk als zakelijk vlak onder het motto ‘wat kan ik jou bieden?’ De opbrengst van deze lunch komt ten goede aan de SUN. In mijn coachingspraktijk ontwikkel ik doorlopend methodieken, workshops en leiderschapsprogramma’s gebaseerd op de principes van Ubuntu, zoals het leiderschapsprogramma EPOS: hoe word je een held in je eigen levensscript? De letters EPOS staan voor Ubuntu: Existentieel in jezelf, Privé, Organisatie en Samenleving. Van al mijn coachings-, trainings- en opleidingsactiviteiten draag ik 5% af aan SUN. Het is niet altijd even gemakkelijk om deze bedragen af te staan, zeker niet in tijden van ‘economische crisis’. De afdrachten confronteren mij met mijn eigen westerse standaard van leven en verantwoordelijkheid voor onze studerende kinderen. Natuurlijk vraag ik me ook wel eens af waar ik mee bezig ben, maar juist in het volharden wordt het geloof in je missie op de proef gesteld, weet mijn vriend Marinus Knoope zo treffend te verbeelden met zijn creatiespiraal. Zo is dat! Op 10 oktober 2013 organiseer ik samen met Uitgeverij Kloosterhof de eerste Ubuntu Experience met Kevin Chaplin als keynote speaker. Het symposium staat in het teken van EPOS en biedt handvatten om direct met het Ubuntu gedachtegoed aan de slag te gaan. Een deel van de opbrengst van het symposium komt vanzelfsprekend ten goede aan… Waarom Ik kom uit een familie van verdeeldheid; de Tweede Wereldoorlog en religie hebben hun sporen achtergelaten. Loyaliteit, verantwoordelijkheid en machteloosheid hebben in mijn kindertijd een wig geslagen in mijzelf. ‘Hoe kunnen we verschillend samenzijn?’ is lange tijd mijn thema geweest als (beroeps) persoon; ‘hoe kan ik verschillend samenzijn?’ is essentieel om de samenhang op micro-, meso- en macroniveau te beseffen. Herman Wijffels zei ooit treffend: “Als we de wereld willen helen, zullen we eerst moeten helen in onszelf.” Schuld, vergeving en verzoening zijn belangrijke sleutels in mijn leven. Ik ben ervan overtuigd, dat we onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, dat we veel van elkaars verschillen kunnen leren, dat positieve energie veel teweeg kan brengen en dat onze individualistische samenleving dit heel hard nodig heeft. Ik doe een poging bij te dragen aan de weg naar leven, liefde en leiderschap in een nieuwe wereld door mijn steentje als deel te geven. Waarvoor Ubuntu en het oprichten van de Stichting leveren dagelijks een enorme rijkdom aan ontmoetingen en aansluitingen met mensen, die ook zoeken naar zingeving, naar betekenisgeving aan en in deze wereld. Mensen, die maatschappelijke betrokkenheid, gelijkwaardigheid, ondernemerschap, positivisme en liefde als levensader hebben. Veel particulieren, zzp’ers en bedrijven sluiten zich inmiddels bij SUN aan als deelgever. De zanger Stef Bos heeft zich gemeld als ambassadeur: “Ik ben een deel…van een groter geheel!” Een rijkdom, die om verspreiding vraagt en menselijke verbinding brengt. Annette Man-Mul is oprichter van Stichting Ubuntu Nederland en Kerntact & Partners. Als redactielid is zij verbonden aan het Tijdschrift voor Coaching en het Tijdschrift voor Ontwikkeling in Organisaties. www.ubuntu-nl.nl en www.kerntact.nl Noteer alvast in uw agenda: op 10 oktober 2013 organiseert Uitgeverij Kloosterhof samen met Stichting Ubuntu Nederland de Ubuntu Experience. www.ubuntuexperience.nl Referentie Man-Mul, A. (2011). Ubuntu: Over leven, liefde en leiderschap. Tijdschrift voor Coaching, jrgng 7, nr 1 , 21-23.
Gratis
lees meer

Sportcoaching: Wat wij kunnen leren van sportcoaches

Auteur: Ruben Mogge

 Hoe pakken sportcoaches hun vak aan? Kunnen wij bij hen misschien een beetje de kunst afkijken? Dat zijn heel legitieme vragen voor een ´gewone´ coach. Want hoewel sportcoaching een wereld op zich is, zijn daar voor ons wel degelijk waardevolle lessen te vinden als het gaat om training en coaching. Als je kijkt naar de methodiek van een sportcoach, het talentdenken in de sport, de drive om doelen te halen en het omgevingsbewustzijn, is de sportwereld een enorme inspiratiebron .
€ 1,95
lees meer

Column: Vreemdelingen voor onszelf

Auteur: Roos Vonk

 Vreemdelingen voor onszelf Lange tijd was het onbewuste het obscure domein van psychoanalytici en literatoren; een donkere poel van seksuele en agressieve wensen, primitieve driften en verdrongen ervaringen. In de hedendaagse psychologie wordt het onbewuste juist geroemd. Door een drukke straat lopen zonder tegen iemand op te botsen, woorden en zinnen vormen uit letters, gezichten herkennen, complexe keuzes maken, aanvoelen of er een klik is – allemaal zaken die mis zouden lopen als het onbewuste dat niet regelde. Met ons bewustzijn kunnen we maar zeer beperkt informatie verwerken. Onbewust doen we de rest. Dat is het goede nieuws. De keerzijde is dat we de achtergronden van ons doen, denken en voelen vaak niet kennen. Je kunt een goede bui hebben zonder te weten waarom. Je kunt opeens zin hebben in bepaald eten. Je valt op iemand, je vertrouwt iemand niet, je moet opeens denken aan je oma of je baas, je krijgt een ingeving: in de meeste gevallen heb je geen idee hoe je erbij komt. Volgens de Amerikaanse psycholoog Tim Wilson zijn we in wezen vreemden voor onszelf. We weten weliswaar welk eten we lekker vinden, welke film we mooi vinden, met wie we bevriend willen zijn en op wie we verliefd kunnen worden. Maar we hebben geen idee waarom. Het proces dat leidt tot een bepaalde voorkeur, beslissing, emotie of ingeving vindt onbewust plaats; het resultaat van dat proces zijn we ons wel bewust. Je kunt het vergelijken met een toneel, waar alle voorbereidingen achter de schermen plaatsvinden en alleen het resultaat zichtbaar is. Achter de coulissen wordt alle informatie door het onbewuste verwerkt, gewogen, gecombineerd; wat zich uiteindelijk in ons bewustzijn aandient is een gevoel, een gedachte, een voorkeur of een besluit. Dit betekent dat we onze eigen beweegredenen nauwelijks kennen, ook al hebben we vaak wel die illusie. Die illusie ontstaat doordat we heel goed zijn in het achteraf bedenken van redenen en rechtvaardigingen voor wat we doen, vinden en willen. Je weet altijd wel een reden waarom je iemand mag, waarom je dit werk bent gaan doen, waarom een boek of een film je aanspreekt of waarom je houdt van je lievelingsgerecht. We bedenken dit soort redenen en dat geeft ons een illusie van zelfkennis. Maar die bedenksels kloppen vaak helemaal niet met onze werkelijke drijfveren. Het bedenken van redenen kan bovendien de drijfveer zelf verzwakken. Dat pleit er bijvoorbeeld voor om niet aan je partner te vragen waarom hij van je houdt. Je vraagt naar iets wat iemand helemaal niet kan weten. Hij kan wel een reden verzinnen, maar de liefde wordt daardoor minder, zo toonde Wilson aan in onderzoek.  Als Wilson gelijk heeft, heeft dit nogal wat implicaties voor coaching. Daarbij wordt immers vaak gevraagd naar de beweegredenen van cliënten, er wordt geprobeerd verklaringen te vinden voor hun gevoelens. Volgens Wilson kan dit alleen maar bedenksels en verhalen opleveren, en geen werkelijk inzicht in de krachten die mensen drijven. De architectuur van het brein staat dat domweg niet toe. Nu denk ik wel dat het in sommige gevallen nuttig is om verhalen te bedenken, vooral voor mensen die niet goed weten wie ze zijn. Het nadenken over waarom-vragen kan deze mensen helpen om, samen met de coach, een verhaal over zichzelf te construeren dat hun houvast geeft. Al is de verkregen helderheid een illusie, dan kan dit toch een positief effect hebben. De meeste dingen waardoor mensen goed functioneren zijn nu eenmaal gebaseerd op illusies, bijvoorbeeld een zekere mate van zelfoverschatting.  Wil je echter werkelijk de dynamiek van iemands psyche begrijpen, dan moet je geen waarom-vragen stellen, maar wat-vragen. De waarom-vraag activeert een analytische, verklarende manier van denken die ver weg staat van de manier waarop onbewuste processen werken – en die je dus alleen maar verder van huis brengt. Het is alsof je in de schouwburg alleen maar achter de schermen probeert te kijken. Je zoekt steeds naar een een kiertje in het decor, maar dat is er niet. Intussen mis je de hele voorstelling. Daarom kun je beter achterover leunen en jezelf afvragen: Wat zie ik? Wat dient zich aan?  Dat betekent dat je als coach vooral let op wat mensen doen, welke keuzes ze maken, wat ze zeggen met hun lichaamstaal (ook een uiting van het onbewuste zelf). En dat je wat-vragen stelt: wat voel je, wat denk je op zo’n moment, wat zou je dan willen doen, en stel je voor dat … hoe zou dat zijn?  Niet duiden, maar kijken. Roos Vonk is hoogleraar sociale psychologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Haar specialismen zijn onder meer: de eerste indruk, zelfbeeld/zelfkennis, autonomie en authenticiteit, sociale beïnvloeding en macht, emoties en motivatie/ inspiratie. Ze is auteur van veelgelezen boeken over menselijke gebreken, zoals ‘De eerste indruk’, ‘Ego’s en andere ongemakken’ en ‘Menselijke gebreken voor gevorderden’. Ze geeft masterclasses voor coaches en trainers, zie www.vonkzelfbepaling.nl
Gratis
lees meer

Proeftuin: Spectrum Energiemeting

Auteur: Annette Man-Mul

 In het relatief jonge vakgebied van coaching worden geregeld nieuwe methoden en technieken ontwikkeld. De workshops, trainingen en leergangen die worden aangeboden om deze vernieuwing te delen, zijn dan ook niet van de lucht. De redactie neemt graag een kijkje in deze innovatieve keukens: oude wijn in nieuwe zakken of nieuws onder de zon? Redactielid Annette Man-Mul bezocht Bert Arons en Ingeborg van der Kerk om kennis te maken met de Spectrum Energiemeting®. Energie, de (mentale) kracht om werk te verzetten, is kostbaar. Een team of individuele professional kan pas groeien en talenten ontwikkelen als er sprake is van een ‘evenwichtige hoeveelheid energie’, aldus Bert Arons en Ingeborg van der Kerk. Daartoe hebben zij de energie van mensen meetbaar en beïnvloedbaar gemaakt. Door het meetresultaat te visualiseren ontstaat bewustwording. Arons en Van der Kerk zien veel energieverspilling, veelal doordat mensen niet weten waar ze energie aan verspillen. Een voedingsbodem voor ziekteverzuim, achterblijvende werkresultaten, hoge werkdruk en afname van werkplezier. Teams en individuen kunnen hun energiehuishouding zelf leren besturen, door cyclisch op hun handelen te reflecteren, te kiezen om anders te handelen en die keuze uit te voeren. Wegwijzer Bij aanvang van het coachingstraject zet Van der Kerk de Spectrum Energiemeting® in als wegwijzer. In de (top)sport kan energieverlies bij een talent leiden tot interpersoonlijke blokkades. Naast techniek, tactiek en fysieke gesteldheid is vooral het mentale deel in de ontwikkeling van sporttalenten belangrijk om tot grote prestaties te komen. De combinatie van energiecoaching en bewustzijnscoaching (Past Reality Integration) resulteert in bewustwording op de oorsprong(en) van het energieverlies. Zelfinzicht en groei van zelfvertrouwen openen de deur naar het nemen van de eigen verantwoordelijkheid en de keuze voor energiewinst. Energiebalans in lichaam en geest zorgt ervoor dat het talent tot volle ontwikkeling komt. “Het beste uit jezelf halen, is het mooiste cadeau dat je jezelf kunt geven”, aldus Van der Kerk. Meten is weten Voorafgaand aan de meting werd mij gevraagd mijn energiegevers en -vreters op een rij te zetten. Als coach brengt dankbaarheid mij energie, gevoeld als mensen zichzelf accepteren en zonder oordeel zichzelf mogen zijn, soms nog worstelend met hun eigen ‘veroordeling’. Ontmoetingen met mensen, die de normen boven de waarden stellen, vreten daarentegen aan mij. Er overvalt mij een soort van ‘afschuwelijke kou en leegte’ als het niet om de kern van de inhoud gaat en het mij ook niet lukt deze in de ontmoeting aan te boren. Ik ervaar een complete allergie voor vooropstaande bureaucratie. Na een hartelijk ontvangst door Arons en Van der Kerk werden mij al zittend aan een ‘Haagsche tafel’ de Spectrum Energiekaarten® gepresenteerd. Deze Energiekaarten onderscheiden acht oorsprongen van energiewinst en -verlies: inhoud, onderlinge relaties, invloed van anderen, algehele beleving, emotionele beleving, manier van communiceren, zelfbeleving en eigen ontwikkeling. Iedere oorsprong kenmerkt zich door een aantal kernwoorden op losse kaarten. Zo wordt ‘onderlinge relaties’ gevat in de termen: collegiaal, toegankelijk, emotioneel gedrag en geslotenheid. De test bracht mijn energie in kaart op ieder aangereikt onderwerp aan de hand van de 35 kernwoorden. Op een schaal van +3 tot -3 legde ik per onderwerp de kaarten neer die mijn eigen energiebeleving weergaven. Arons luisterde, vatte samen en vroeg door op mijn ‘allergie voor bureaucratie’. Het was een eyeopener te ontdekken dat verzekeringen en beroepsverenigingen, waartegen ik zo energievretend kan vechten, mij ook veiligheid bieden. Geheel op maat werden mijn energieniveau gemeten in relatie tot spirituele ontmoetingen, samenwerking, bureaucratie en slachtofferrol. De uitkomst toonde knelpunten ten aanzien van de manier van communiceren, onderlinge relaties en emotionele beleving; energie put ik uit zinvolle inhoud, zelfbeleving en eigen ontwikkeling. Het inzicht in de acht energiebronnen maakte niet alleen duidelijk wat mij energie geeft of kost, maar ook hoe ik in het vervolg kan kiezen en anders kan handelen. Enthousiast en vol energie ga ik de deur uit, overtuigd van een waardevol energiemetingsinstrument ‘aan de voordeur’ van individuele en teamcoachingstrajecten. Winst “Toen ik bij Ingeborg van der Kerk aanklopte, zat ik in een hele moeilijke periode”, legt Lisanne van Riet, coachee en tennistalent uit. “Ik zat niet goed in mijn vel en wilde stoppen met tennissen. De gesprekken met Ingeborg deden me inzien, dat ik helemaal niet wilde stoppen, maar aan alles twijfelde. Slechte resultaten en het verliezen van wedstrijden ondermijnden mijn zelfvertrouwen. Door de energiemeting en begeleiding ben ik bewuster van mezelf geworden. Ik ben rustiger en maak mezelf niet meer zo druk. Voorheen was ik al anderhalve week voor een toernooi zenuwachtig, maakte ik me zorgen of ik het nog wel kon en ging mezelf testen in de trainingen. Nu sta ik positiever in het leven en dat helpt me ook tijdens mijn wedstrijden. Waar ik eerder in paniek raakte als ik een paar punten op rij verloor, moedig ik mezelf nu aan om door te zetten en probeer ik mijn tegenstander zover te krijgen dat zij mijn verliespunten uit het oog verliest. Ik geloof meer in mezelf en dat is ook te zien aan mijn resultaten: een half jaar na mijn eerste gesprek met Ingeborg haalde ik in drie maanden tijd vier keer de halve finale. Het zijn heftige sessies. Ik ben me bewuster geworden van mijn ontwikkelpunten op energiegebied; op de tennisbaan, maar ook daarbuiten. Vooraf geloofde ik er helemaal niet in, maar ik ben blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Op dit moment sta ik 561e op de WTA-ranglijst.” ■ Couleur-Locale, Bert Arons en Ingeborg van der Kerk. www.couleur-locale.nl.  Annette Man-Mul is TvC-redactielid en oprichter van Stichting Ubuntu Nederland en Kerntact & Partners. www.ubuntu-nl.nl en www.kerntact.nl
Gratis
lees meer
1 ... 94 95 96 ... 170

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte!

Op weg naar ruimte en vrijheid

Crisis als aanleiding om inzicht te vergroten in (je) identiteitswerk

Datum:
Locatie:

Download gratis deze white paper