De casuïstiek in dit artikel komt uit de praktijk van de auteur en speelt zich af in een organisatie in sociaal werk die ervoor kiest een wendbare en lerende organisatie (Goleman & Senge, 2014, Senge, 1992) te zijn. Dit is noodzakelijk om voldoende adaptief te kunnen zijn in alle turbulente ontwikkelingen in het sociaal domein. Om deze visie concreet in de praktijk te brengen, streeft de organisatie ernaar om leren als kernwaarde in te bedden in alle teams. Tot nu toe is leren vooral gericht op het professionaliseren van vakmanschap. Om het wendbare vermogen te vergroten, wordt er specifiek aandacht besteed aan persoonlijk leiderschap. Want hoe goed de methodiek of het aanbod ook is op het gebied van huiselijk geweld, begeleiding bij echtscheiding of schuldenproblematiek, uiteindelijk is het de persoon van de hulpverlener die het verschil maakt. Die bepaalt de impact van de hulp.
