Een man sprak me na een lezing over neurodiversiteit aan over zijn dochter: hij herkende door mijn verhaal een misvatting. Zijn dochter werd 18 en als vader zou hij - zoals dat ‘hoort’ - een mooi feest voor haar optuigen, met alles erop en eraan. Maar nee: ze wilde geen feest, ze wilde gewoon met haar beste vriendin naar de film om deze mijlpaal te vieren. Dat was ondenkbaar voor haar vader. Dat was toch geen feest? Hij zei verongelijkt tegen haar: ´Dan krijg je ook geen cadeaus! Geen feest!? Geen cadeaus.´