Alle artikelen
Realistische Wending
We laten een tijdperk achter ons waarin filosofie werd gezien als ‘therapeutisch’ (Wittgenstein) en een ‘stichtelijk gesprek’ (Rorty). – Maar zitten we niet midden in dat tijdperk, hoor ik u vragen. Schieten de Schools of Life met hun how to... toepassingen van filosofische klassiekers niet als paddestoelen uit de grond? Mocht Alain de Botton niet het Rijksmuseum cureren onder de noemer ‘Art as Therapy’? En horen de vele cursussen van de ISVW zelf niet in dit rijtje thuis? Het antwoord op zulke vragen lijkt al te vanzelfsprekend ‘ja’ te luiden. Toch voltrekt zich momenteel een ‘realistische wending’ in de filosofie. Zowel aan de academie als in het publieke debat verschuift de aandacht van hoe wij mensen de realiteit actief vormgeven – in bewustzijn, taal, discours en andere ‘praktijken’ – naar de realiteit aan gene zijde van die maakbaarheid. Dat is een realiteit die zich van al onze praktijken geen barst aantrekt, of sterker nog: een realiteit die wij op onze beurt maar moeten ondergaan. Deze wending is voor Denker des Vaderlands René ten Bos hét thema van zijn onlangs verschenen Dwalen in het antropoceen. En in dat licht kunnen we ook Amor Fati van Erno Eskens en André de Vries zien. Toen bij filosoof De Vries vorig jaar kanker werd geconstateerd, stelde collega-filosoof en vriend Eskens hem de vraag: wat heb je aan filosofie nu je wordt geconfronteerd met een realiteit die zich van al die filosofie ogenschijnlijk niets aantrekt? Van kanker via klimaatverandering tot en met de uitwassen van de markteconomie hebben we te maken met fenomenen die het individu en zijn keuzevrijheid fnuiken, zo niet verpletteren. Als we Kris Pint mogen geloven, biedt de ‘wilde tuin van de verbeelding’ echter een foucaultiaanse ‘zorg voor het zelf’ en een bron van verzet tegend de zogeheten Grote Verhalen in één. Wie denkt dat het universum één onveranderlijke bal van blind onrecht is, vergeet immers één cruciaal detail: zichzelf. Ook ná de realistische wending blijft het van het grootste belang ons te laten aanspreken zoals ook Socrates zich ooit liet aanspreken door het gebod ‘ken uzelve’. Om die reden lijkt er helemaal niets te veranderen aan de status van filosofie als therapie en gesprek. Maar waar therapie de werkelijkheid psychologiseert en relativeert, daar moeten we nu, denkend aan Henk Oosterlings ‘hypokritiek’, onder ogen zien dat wij een realiteit die veel weerbarstiger is dan we zouden wensen de rug niet kunnen toekeren, en wel om de onthutsend simpele reden dat wij van die realiteit een integraal deel uitmaken, en zij van ons. Namens allen die iFilosofie actief vormgeven wens ik u toe dat u zichzelf niet vergeet. Mark Leegsma, hoofdredacteur
GratisWoede en gelatenheid
Friedrich Nietzsche schreef ooit dat de mens, liever dan niet te willen, het niets wil. Die hoogst ambivalente toestand noemde hij nihilisme. Als geen ander zag Nietzsche dat alle lijnen van zijn tijd – liberalisme in de politiek, positivisme in de wetenschap, kapitalisme in de economie en subjectivisme in de filosofie – convergeerden richting zelfvernietiging. Het antwoord dat hij op zijn eigen onheilstijding gaf was even consequent als paradoxaal: willen we het nihilisme te boven komen, dan moeten we het onvoorwaardelijk willen. Dat er evenveel Nietzsche-interpretaties als interpretatoren zijn mag in het licht van deze absolute Bejahung niet verbazen. Waar ligt immers de klemtoon? Leggen we die op onvoorwaardelijk willen, dan is Nietzsche de filosoof van al het nabije aardse en toont hij zich een voorloper van het ‘laten zijn’ waar Martin Heidegger op uit zou komen. Maar als het accent op onvoorwaardelijk willen ligt, dan vinden we eerder de woedend-scheppende Übermensch op ons pad. Wie weet of een verzoening van deze twee uitersten denk- en leefbaar is, mag het zeggen. Helaas lijkt Nietzsche zelf tussen woede en gelatenheid te zijn verscheurd. Nihilisme houdt ons onverminderd bezig. Daarmee blijven de figuur van Nietzsche en zijn ‘oplossing’ zelf ook opduiken. Onmiskenbaar is zijn aanwezigheid in Blijf de aarde trouw, waarin Socratesbeker-genomineerde Henk Manschot een denken dat solidair is met de aarde – een ‘terrasofie’ – op nietzscheaanse leest schoeit. Maar het is, zoals Arthur Veenstra in zijn bespreking aankaart, zeer de vraag op welke Nietzsche Manschot voortborduurt: zou de edele Übermensch zich de ecobeslommeringen van de door schuldbesef geplaagde kudde laten aanpraten? De vraag stellen is hem beantwoorden. Onze preoccupatie met een gelatener levenshouding komt ook naar voren in de huidige interesse voor oosterse filosofie. Stine Jensen en recentelijk nog Hartmut Rosa zijn goede voorbeelden van westerse denkers die onthaasting en ‘resonantie’ uit de Oriënt putten. Ook de oosterse bronnen zelf komen in de belangstelling te staan. Zo biedt Filosofie met de vlinderslag van Woei-Lien Chong een introductie in de Zhuangzi, een grondtekst van het Chinese daoïsme. Wat ons daaraan lijkt te fascineren is een beeld van gelatenheid zonder woede. Of we als erfgenamen van het nihilisme het ene uiterste zomaar van het andere kunnen ontdoen is een tweede. Iemand die duidelijk niet van woede wegkijkt is Martha Nussbaum. Zij trekt in haar laatste boek Woede en vergeving fel van leer tegen elk ‘oog om oog, tand om tand’ dat de vicieuze cirkel van woede en wraak bestendigt. Zien wij inderdaad niet liever de Oresteia van Aischylos, waarin de godin Athene een geweldsspiraal onderbreekt door een rechtbank in te stellen? Aan deze mythische schepping van de Wet spiegelt Nietzsche zijn Übermensch, wiens woedende wil het scheppen van zijn eigen mogelijkheidsvoorwaarden betreft. Nussbaum mag dan niet direct naar Nietzsche verwijzen, toch komt wat zij ‘transitiewoede’ in dienst van fundamentele veranderingen noemt dicht in zijn buurt. Als zij daaraan een pleidooi tegen vergeving maar voor onvoorwaardelijke liefde koppelt, voelen we plots verkoeling: het is de schaduw van nihilisme en Bejahung die eens te meer op ons valt. Namens allen die aan dit nummer van iFilosofie meewerkten wens ik u goed toeven in deze schaduw. Mark Leegsma, hoofdredacteur
GratisIemand en iets
De school is een embryonale samenleving, meende John Dewey. Die bewering valt op twee manieren te begrijpen. Allereerst vormt de school een afspiegeling in het klein van de samenleving. Maar de school is niet louter een miniatuur, net zo min als kinderen, volgens Jean-Jacques Rousseau, kleine volwassenen zijn. Nee, Dewey noemt de school nadrukkelijk embryonaal: ze vormt niet alleen een reflectie op de samenleving van vandaag, maar is tevens die van morgen in wording. In de spanning tussen reflectie en wording ligt heel de politieke gevoeligheid van onderwijs besloten: willen we dat ‘onze’ kinderen vooral de huidige manier van leven conserveren, of vinden we dat zij, zoals Peter Sloterdijk voorstelt, voorbereid moeten worden op een wereld die wij nu nog niet kennen? Nu zal het onderscheid in feite niet zo strikt te maken zijn. De samenleving verandert zelf namelijk, wat tot uitdrukking komt op school. De vraag is: hoe ver dient de school met veranderingen mee te plooien of er juist weerstand aan te bieden? Als het bijvoorbeeld over de huidige ‘polarisatie’ in de samenleving gaat, lijkt het antwoord iets van beide te zijn: dergelijke ontwikkelingen moet de school niet ontkennen, maar ze plooit zich het best als ze, tegenover de mentale verstarring die polarisatie kenmerkt, verwondering over diversiteit weet te bevorderen. Maar hoe doe je dat dan? De eerste publicaties die daarop een antwoord geven zijn inmiddels een feit. Met Kinderlogica schreef Sabine Wassenberg een op eigen ervaringen gebaseerd boek over een ‘filosofie juf’ op een multiculturele basisschool. Wat blijkt? Leven en dood, goed en kwaad kunnen in een socratisch gesprek prima met en door kinderen worden bevraagd. Aan verwondering geen gebrek. Voor de leeftijdscategorieën daarboven is er Extreem in de klas. In deze interviewbundel komen lerarenopleiders, wetenschappers en denkers aan het woord over polarisatie en radicalisering in voortgezet en beroepsonderwijs. Dat de problematiek daar een grote ernst en omvang aanneemt, is ondertussen onmiskenbaar. Gelukkig vinden waar de oplossingen het hardst nodig zijn ook de vruchtbaarste experimenten plaats. De boeken van Daan Roovers en Koen Wessels, tot slot, vertonen een veelzeggende verwantschap. Wat de eerste in Mensen maken betoogt ten aanzien van de opvoeding, is de boodschap van de tweede over bildung in Dan maken we ons onderwijs zelf wel!: stel de ontwikkeling tot iemand boven de opleiding tot iets. Want in een wereld waarvan de toekomst ongewis is, hebben we uiteindelijk meer aan nieuwe, zich verwonderende iemanden dan aan de herhaling van de ietsen van gisteren. Namens alle iemanden die deze iFilosofie hebben gemaakt – u vindt hun hoogst unieke filosofische kleurplaten verderop! – wens ik u veel verwondering toe.
GratisHeilzame melancholie en vrouwelijke denkers
INHOUD THEMA 'HEILZAME MELANCHOLIE EN VROUWELIJKE DENKERS' (april 2017) Tijd voor kunst en cultuur, Florian Jacobs Tussen lichaam en geest, Joost De Raeymaecker De stand-up filosofen Van discipline naar dwalen Zwemles voor Antropos, Mark Leegsma Filoselfie Micha Wertheim Signalement Redactioneel In ons vorige nummer lieten vier studenten van de masteropleiding Applied Ethics van de Universiteit Utrecht hun licht schijnen over de ethiek van de toekomst. De rode draad, van Marskolonisering tot milieu- ethiek, bleek een kritiek van het autonome subject of ego. Daarmee hebben de studenten zich niet alleen uitgesproken over de toekomst van de ethiek, maar de spijker bovendien op de kop van de filosofische actualiteit geslagen. Kijk maar naar drie van de blikvangers van deze Maand van de Filosofie, te beginnen met Joke Hermsens Melancholie van de onrust. Op het eerste gezicht lijkt haar Essay van de Maand een pleidooi voor genieten van kunst en cultuur als compensatie voor de economie van onrust waarin we leven. Het gaat in de kern evenwel om de melancholie zelf: het oerverlies van verbondenheid dat optreedt zodra en zolang het Ik zich al sprekend en handelend tegenover de ander, de wereld en zijn Zelf plaatst. Het zogenaamd autonome ego is, kortom, niet alleen geen vanzelfsprekendheid, het cultiveren van de afzondering waarvan het een product is, leidt ook tot de pathologische melancholie die we vandaag de dag depressie noemen. Voor Henk Oosterling staat de paal nog verder boven water: de westerse verlichting is in haar obsessie met autonomie zo ver doorgedraafd dat we ons met niks of niemand nog wezenlijk verbonden voelen en bijgevolg onze morele handelingsbekwaamheid hebben ingeruild voor consumptieve lamlendigheid. Wat de westerse verlichting nodig heeft is een inflatiecorrectie van het ego, aldus Oosterling. Die vindt hij in de verregaande relativering van het Ik en zijn wil zoals de oosterse verlichting die in praktijk brengt. Waar géén wil is, is een weg naar een denken en handelen dat op wederzijdse doordringing van mensen onderling, alsook van mensen en planeet, berust. Nu mag het lijken of deze correctie een simpele ingreep is en dat we, zodra we dit varkentje hebben gewassen, gauw weer over kunnen naar de orde van de dag. Maar dan hebben we, volgens René ten Bos, niet begrepen dat denken in termen van doelen, problemen en oplossingen integraal deel uitmaakt van de autonomie die door een fenomeen als climate change juist wordt gelogenstraft. Oplossingsgericht denken bijt zijn tanden stuk op de complexiteit van de wisselwerkingen tussen mensen en planeet die het wezen van het antropoceen vormt. Daar stelt Ten Bos een ‘oplossing’ tegenover die louter paradoxaal kan zijn: laten we eerst kennismaken met de verwarring die haar stempel op het nieuwe tijdperk drukt. Laten we dwalen in het antropoceen. (Het valt te hopen dat Ten Bos, die tijdens de Nacht van de Filosofie Marli Huijer als Denker des Vaderlands opvolgt, ons de komende twee jaar met meer van dit soort paradoxale interventies tegen de haren in gaat strijken. Overigens zal Huijer, al zit haar Denkerschap erop, zich in het vervolg niet onbetuigd laten: zij zet haar werk voor de goede zaak voort als hoogleraar Publieksfilosofie.) Als klap op de vuurpijl lanceert iFilosofie een heerlijke nieuwe rubriek: de Stand-Up Filosofen. Erno Eskens en Marthe Kerkwijk zullen vanaf heden elk nummer een filosofische vraag beantwoorden en en passant elkaar fileren, of tenminste elkaars theorieën. Laten zij zichzelf om het spits af te bijten een wel heel toepasselijke vraag hebben gesteld: hebben wij een vrije wil? Namens alle ego’s die zichzelf hebben gerelativeerd om gezamenlijk deze iFilosofie tot stand te brengen.
GratisDe ethiek van de toekomst
INHOUD THEMA 'DE ETHIEK VAN DE TOEKOMST' (maart 2017) Interview vooruitgang door verbinding, technologie als hulpmiddel en uitdaging, Mare Purkins Mars als nieuwe wereld - Wat staat de mensheid te wachten? Pam van Schie Alles is verandelijk, Sara van der Wees A virtue-oriented approach to enviromental ethics, Mako Takeda Hoe je verkiezingen wint, toen en nu, Rogier van der Wal Als demosthenes in de storm, Carla du Pree Redactioneel Als studenten van de Master Applied Ethics van de Universiteit Utrecht is ons gevraagd een speciale editie voor iFilosofie te maken over het thema: de ethiek van de toekomst . De toekomstbeelden die voor ons worden geschetst in deze tijd geven soms een gevoel van onbehagen. Het ziet er lang niet altijd even goed uit, maar wat moeten we ermee en wat zijn nu echt de meest urgente thema’s en problemen waar we onze focus op moeten leggen? Ethiek, het nadenken over normen en waarden, geeft mogelijke handvatten om het kaf van het koren te scheiden. Na een tijd van grenzeloze maakbaarheid, wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog en grote welvaartsgroei zijn we in een andere tijd aanbeland. Meenden we tot voor kort de ontwerpers van een maakbare wereld te zijn en hadden we ons derhalve losgekoppeld van die wereld, nu lijkt het tijd om onze plek in deze wereld opnieuw te leren kennen. Om nieuwe antwoorden te vinden op de vraag hoe wij ons verhouden tot de wereld om ons heen, lijkt het een vereiste te erkennen dat we er on- losmakelijk mee verbonden zijn. Waar we onszelf in het Westen graag zien als autonome individuen en hier koste wat kost aan vast willen houden, lijkt deze controledrang ons parten te spelen. Juist de connectiviteit tussen de mens en haar omgeving is nodig om ontwikkelingen teweeg te brengen en verandering te omarmen. We zullen anders moeten gaan kijken naar filosofische begrippen als autonomie, vrijheid en morele verantwoordelijkheid. Waar het in de Westerse ethiek nog voornamelijk gaat om handelen, zullen we meer nadruk moeten leggen op zijn. Zo zien we dat de deugdenethiek, al dan niet in een geupdate versie, terrein aan het winnen is. De deugdenethiek kijkt naar het wezen van de mens in relatie tot zijn omgeving. Ze stelt ons in staat antwoorden te verkrijgen op vragen over hoe wij ons moeten verhouden tot de snel veranderende omgeving waarin we leven, maar ook hoe we ons moeten verhouden tot de moderne technologieën die hier onderdeel van zijn. Met die antwoorden vertelt deugdenethiek ons ook hoe we ons in deze omgeving kunnen bewegen. De verbinding tussen mens en omgeving in tegenstelling tot het idee van autonomie loopt als een rode draad door deze editie. Dat was geen opzet, maar is gaandeweg het maken van onze bijdragen gebleken. Blijkbaar is dit waar wij naar op zoek zijn in ons denken over de ethiek van de toekomst. Daarnaast zijn we zelf verrast door de positiviteit die uit de stukken spreekt. Want hoewel we de toekomst zelf niet altijd even rooskleurig inzien, biedt de inhoud van deze editie onmiskenbaar hoop. Over toekomst gesproken: omdat we op 15 maart weer naar de stembus mogen om onze volksvertegenwoordigers van de toekomst te kiezen, bevat dit nummer een aantal speciale bijdragen in het thema van de verkiezingen. Namens allen die aan deze iFilosofie hebben meegewerkt zeggen we u: op de toekomst!
GratisSpecial (oktober 2023)
De missie van hypnotherapie We leven in een spannende tijd, waarin we ons steeds meer realiseren dat niets vanzelfsprekend is. Ook de zorg niet. Als hypnotherapeuten merken we bij onze cliënten de impact van het coronavirus, de economische crisis, de oorlog in Oekraïne … mondiale gebeurtenissen die zich stapelen op wat mensen sowieso al op hun persoonlijke pad zijn tegengekomen. En dat persoonlijke pad is zelden een glad gebaande weg. Nee, daar zitten vaak flinke hobbels en kuilen in, bochten van hier naar nergens, hindernissen en omleidingen, diepe afgronden of onneembare vestingmuren. In het hier en nu wordt vaak getriggerd wat in het verleden niet kon worden verwerkt. Nu zijn daar de onverklaarbare buikpijn, de paniekaanval, het negatieve zelfbeeld, de migraine, de stemmingswisselingen, de burn-out, de depressie, enzovoort. Met deze en vele andere klachten komen cliënten bij ons in de praktijk, soms na een lange zoektocht in het reguliere circuit. En wij hypnotherapeuten nemen ze op een veilige manier mee naar de oorsprong - naar de plaats en tijd waar het allemaal is ontstaan - die is opgeslagen in het onbewuste. Hier komen onze cliënten tot inzicht en overzicht, leren ze zichzelf liefdevol omarmen, spreken ze zich uit en nemen ze nieuwe besluiten. Zo kan de spanning eraf, het hart geheeld, de aarde gevoeld, het persoonlijke pad opnieuw vormgegeven. De reguliere zorg staat onder druk, met lange wachtlijsten en oplopende kosten. Hoe mooi zou het zijn als er openingen komen voor samenwerking met complementaire zorgverleners, zodat de druk op de zorg in gezamenlijkheid kan worden verlicht? Gelukkig is het tij al aan het keren en wordt steeds vaker verwezen naar een hypnotherapeut of psychosociaal therapeut. En gelukkig nemen ook steeds meer werkgevers verantwoordelijkheid voor hun personeel door ons als coach of therapeut in te schakelen bij vertrouwenskwesties, preventie van ziekteverzuim en aanpak van burn-out en andere klachten. In deze special voor - potentiële - cliënten, verwijzers en werkgevers lees je wat hypnotherapie voor mensen kan betekenen. Wil je meer weten, neem dan contact op met een hypnotherapeut bij jou in de buurt. Op de website van de Nederlandse Beroepsvereniging van Hypnotherapeuten (NBVH) vind je ons met één druk op de rode knop: www. hypnotherapie.nl Ik wens je veel leesplezier! Elisabeth van der Wardt, hoofd- en eindredacteur INHOUD Wat is hypnotherapie? Ingrid Mehrtens Via de huisarts naar de hypnotherapeut, Sigrid Sneijders Van buik tot buik, Milou van Dormolen Grotere plek voor hypnotherapie in het zorglandschap, Leonie Looijen-Vogelaar Innerlijke strijd, Wendy Aarts Het Korset - column, Anne Cox Verslaving: een conflict tussen managers en afleiders, Manja Kamman Jouw levenspad ontdekken, Liz Housmans Hypnotherapie als evidence based medicine? Carla Verkeste Eerste hulp bij relaties, Sigrid Sneijders Pijnreductie dankzij medische hypnose, Ester Ribera Reset je gedachten en emoties, Vera Funke De magische wereld van een kind, Liz Housmans SPIT - anekdote, Rob de Krieger Met de therapeut op pad, Martine Huisman Opvoeden begint bij jezelf, Manon Castricum Hou toch allemaal ff je kop, Sigrid Sneijders Mag ik er wel zijn? Elisabeth van der Wardt Omgaan met verlies, Liz Housmans Hypnotherapie - uitspraken, Jacques Graus Hypnotherapie in organisaties, Carla Verkeste Via trance naar eigen kracht, Majella Lammers “Vergeet mijn prikje niet!” - anekdote, Iris Gonet
Verbinding (mei 2023)
De verbindende factor Toen ik het thema voor dit vakblad bedacht - verbinding - kon ik nog niet voorzien hoezeer het me zou raken. Of wist mijn onderbewuste het al wel, en zette die de switch in mijn leven al om? Dat zou zomaar eens zo kunnen zijn. Hoe dan ook: ik zit middenin ‘uit verbinding gaan’, afscheid na dertig jaar samenzijn, en dat is best heftig. Dus elk artikel in dit blad treft me diep in mijn ziel. Mijn wijze oom van 80 - gepokt en gemazeld door het leven; hij moest pasgeleden zijn tweede geliefde begraven - stelde me een belangrijke vraag: “Wat is voor jou de verbindende factor binnen de relatie?” Hij legde het uit met het voorbeeld van een intelligente, ontwikkelde vrouw die twijfelde over haar relatie met een ‘eenvoudige’ taxichauffeur, maar uiteindelijk toch voor hem koos. De verbindende factor: zij had rijangst en deze ervaren chauffeur gaf haar het vertrouwen en de mobiliteit, want hij kon haar overal naartoe brengen. Ik houd van dit soort romantiek in de stijl van Isabel Allende en Benoître Groult. De verbindende factor… ik had niet direct mijn eigen antwoord op de vraag paraat. Maar op weg naar huis wist ik het: voor mij is de verbindende factor ‘samen reizen en de wereld verkennen’. Dit is wat ik het liefste doe, en wat ik het liefste deed met mijn lief. Toen mij plotsklaps duidelijk werd dat dit verlangen niet wederzijds was, betekende dat het einde van de wereld en van mijn droom. Toen de verbindende factor voor mij wegviel, stortte alles in. Ook al is mijn oom geen therapeut, zijn vraag is zeer relevant en zal ik vanaf nu met me meenemen in mijn praktijk: wat is voor jou de verbindende factor? Het is deze vraag die in verschillende toonaarden terugkomt in de artikelen van dit nummer. Van verbinding met jezelf tot verbinding met de ander, van verbinding met cliënten of collega’s tot verbinding met het zorglandschap. Verbinding is van levensbelang en is bepalend voor de koers van onszelf, met onze geliefden en in ons vak. Ik wens je veel inspiratie tot verbinding! Elisabeth van der Wardt, hoofd- en eindredacteur INHOUD Tijd voor verbinding! Leonie Looijen-Vogelaar Herstel van de verbinding met jezelf, Wendy Aarts Van duivelse dialogen naar emotionele verbinding, Sigrid Sneijders Wat laat jij liggen in de schatkamer van het onbewuste? Jos van Boxtel Van verkleving naar verbinding - column, Anne Cox Bruggen slaan tussen complementair en regulier, Marjolein Leeseman De open deur tussen bewuste en onbewuste, Barbara Oosterwaal Hoe haal ik meer uit mijn praktijk? Marloes de Ronde-Kos Verbinding in perspectief, Ingrid Mehrtens Verbinding verbroken, Sigrid Sneijders Op weg naar vrijheid en zelfliefde, Vera Funke Verbinding - uitspraken, Jacques Graus Veilig Incident Melden (VIM), Marloes de Ronde-Kos Boekentips Nieuwe flyer over hypnotherapie Verbinding met je oudere Zelf, Sigrid Sneijders Nieuws en media, Marloes de Ronde-Kos
Fysieke klachten (december 2022)
Fysieke klachten Voorliggend vakblad over fysieke klachten vormt de afsluiting van het jubileumjaar van de NBVH. We zijn in 2022 als leden verrast met een boekenbon, een jubileumvakblad, twee workshop-carrousels en een feestelijke lunch. Onze beroepsvereniging gaat op weg naar de volgende dertig jaar. Hoe zal het er in 2052 voor staan met hypnotherapie? Hopelijk zal ons mooie vak dan inmiddels zijn uitgegroeid tot een alom erkende, gewaardeerde en breed toegepaste behandelmethode voor zowel mentaal-emotionele als fysieke klachten. In dit nummer ligt de focus op de (hypno-)therapeutische behandeling van diverse fysieke klachten, zoals spierspanning, (buik-)pijn, vermoeidheid, kanker, migraine, opvliegers, tinnitus, conversie en parkinson. Diverse artikelen rekenen af met het veelvuldig gehoorde ‘je moet er maar mee leren leven’. Lang niet altijd hoeft dit het geval te zijn, want vaak kunnen - zeker waar het psychosomatische klachten betreft - goede resultaten met hypnotherapie worden bereikt. Laat je inspireren door de verhalen en ervaringen van collega’s! Verder wordt de nieuwe rubriek ‘Afstudeerscriptie’ geïntroduceerd. Paulette de Kraker verzorgt de aftrap met haar scriptie over de voorkoming van burn-out in het onderwijs. Zoals in de laatste ALV is belicht, krijgen nieuwe - en bestaande - therapeutleden een podium om hun afstudeerscriptie te presenteren. In de erkende opleidingen wordt op zoveel manieren onderzoek gedaan naar de werking van hypnotherapie, dat het jammer zou zijn om deze bevindingen niet breder te delen. Voortaan is dit dus mogelijk in het vakblad en via andere communicatiekanalen van de NBVH. Interesse? Stuur een mailtje naar: carla.verkeste@nbvh.nl We staan op de drempel van het nieuwe jaar 2023. Een jaar waarin de NBVH zichzelf meer wil profileren via verbinding - tussen leden onderling, met verwijzers en met cliënten. Dit wordt dan ook het thema van het volgende vakblad: Verbinding. Bijdragen zijn van harte welkom bij vakblad@nbvh.nl Namens het bestuur en de redactie wens ik je heerlijke feestdagen en een sprankelend 2023! Elisabeth van der Wardt, hoofd- en eindredacteur INHOUD Pijn, Paula Schoorl Psychosomatische klachten; hoe herken je ze? Sigrid Sneijders Foute boel – column, Anne Cox Migraine: onder mentale hoogspanning, Elisabeth van der Wardt De overgang, Marijke Brouwers Tinnitus: oorverdovend en ondraaglijk, Hein Hendriksen STAP: wat, voor wie en hoe? Marloes de Ronde-Kos Door de bomen het bos weer zien, Paulette de Kraker Fysieke klachten bij kanker, José Klaassen-Kersten Fysieke klachten - uitspraken, Jacques Graus Pas op de plaats, Marloes de Ronde-Kos Pijn Reset Methode, Sigrid Sneijders Parkinson in je praktijk, Barbara Oosterwaal Boekentips Nieuws en media, Marloes de Ronde-Kos
Familie (september 2022)
Zie wie jij bent Familie … iedereen heeft er een. Klein of groot, dichtbij of ver weg, geliefd of gevreesd, bekend of onbekend. In een familie wordt gedeeld, gegeven en ontvangen, of je nu wilt of niet. Die mooie ogen, dat grote talent, die vervelende karaktertrek, dat oude trauma. Een potpourri van kleur, emotie, gaven en venijn. Wees er maar blij mee en omarm het maar, want jouw familie hoort bij jou. Kijk in de spiegel van je familie, en zie wie jij bent. In dit nummer van Hypnotherapie vele verhalen over familie. Een dik nummer, want er valt veel over te vertellen. Er komen diverse boeken aan bod, technieken, metaforen, casussen, en nog veel meer. Uiteraard veel aandacht voor systemisch werk, vanuit verschillende invalshoeken en ervaringen, want dit biedt zoveel mogelijkheden: van zicht op wat was en is tot het doorbreken van vaste patronen, van het innemen van je eigen plek tot het blootleggen van oude trauma’s, van woorden geven aan wat altijd is verzwegen tot kiezen voor verbinding in vrijheid. In een familie stolt of stroomt de liefde, en wordt loyaliteit geschreven met een grote L. Familie laat niemand onberoerd. Langs deze weg een woord van dank aan Petra Verweij en Diana Vergouwen, die na jarenlange trouwe dienst met het jubileumnummer afscheid hebben genomen van de redactie. Van Petra’s hand is deze keer het interview met Rob Zondag, ons zeer gewaardeerde lid dat helaas vorige maand is overleden. Wat een geluk dat zijn boodschap om vooral eigenwijs te zijn nog is opgetekend! Met een nieuwe redactiefamilie hebben we vorm gegeven aan dit nummer: Marloes de Ronde-Kos, Sigrid Sneijders en ikzelf. We hopen een inspirerende uitgave te hebben gemaakt en wensen je veel leesplezier! Elisabeth van der Wardt, hoofd- en eindredacteur INHOUD Familieperikelen, Carla Verkeste Huiswerk voor kinderen en hun ouders; Originele tekst van Arnaud Zeman, Barbara Oosterwaal Elke familie heeft een verhaal, Marloes de Ronde-Kos Hechtingsproblematiek in de praktijk; Interview met Milou van Dormolen, Sigrid Sneijders Family life - column, Anne Cox Kind van twee families, Elisabeth van der Wardt Beeldentaal en familielijnen, Joke Goudswaard Feest in Voorthuizen; Interview met Dominique Stokman, Marloes de Ronde-Kos Als moederliefde niet vanzelf gaat, Laëtitia Rabat Familie - uitspraken, Jacques Graus Het kind als spiegel, Sigrid Sneijers Over toen en later, Marloes de Ronde-Kos Wees eigenwijs! Interview met Rob Zondag, Petra Verweij Familie en familieopstellingen Barbelo, Christina Uijtenbogaardt ‘De heer heeft goede zin vandaag!’ Jacques Graus Nieuws en media, Marloes de Ronde-Kos Een kamer mét aandacht voor kwetsbare jongeren, Chantal Wittenberg
Jubileumnummer 30 jaar! (mei 2022)
Feestvreugde: 30 jaar NBVH! Voor jullie ligt dan eindelijk het jubileumnummer. Een nummer waarvan we heel graag iets moois en lezenswaardigs wilden maken. Een tijdsbeeld van meer dan 30 jaar in een modern jasje. Met stukken van diverse redacteuren uit de afgelopen 37 jaar van ons vakblad. En natuurlijk missen we belangrijke mensen in dit nummer. Maar het was wikken en wegen uit de grote stapel vakbladen. Wat ogenschijnlijk een heel goed idee leek - en uiteindelijk ook is – was nog niet zo eenvoudig. Allereerst bleek het onmogelijk om met z’n drieën tegelijk af te spreken en artikelen uit te zoeken. Dus werd het half samen en met beeldbellen; daar zijn we tenslotte gewend aan geraakt in de afgelopen twee jaar. Virtueel versus live was In 2004 trouwens al actueel, je leest erover op pagina 27. Vervolgens waren er zoveel interessante artikelen dat het moeilijk kiezen was. Al helemaal samen. Zo kwamen we op het idee om de jaargangen op te delen. Ieder nam 10 jaar voor haar rekening om 15 bladzijdes te vullen. Althans, in mijn geval wat meer, want het vakblad bestaat 7 jaar langer dan de NBVH. Hoe dat komt, lees je op pagina 7. Dat werd dus veel doorspitten en vervolgens met de hand teksten overtypen. Ik koos artikelen uit de jaargangen tot 1999, Diana tot jaargang 2013 en Marloes tot 2022. Er is een mooie mix ontstaan tussen psychische en lichamelijke klachten, tussen wat korter en wat langer, van oud tot recent, van techniek tot enquête, en voor de afwisseling hebben we alles willekeurig door elkaar heen geplaatst. Maar boven alles zijn het artikelen die nog steeds actueel en interessant zijn. Zo was rond 1987 incest (pag 32) een hot topic en kennen we nu #me too en publiciteit rond seksueel grensoverschrijdend gedrag. In de kern vergelijkbaar qua therapeutische aanpak en relationeel mechanisme. Het gaat dan ook over machtsverhoudingen en manipuleren (pag 42). Kortom, een blad vol kennis en historie. De artikelen hebben we soms flink ingekort om zo meer te kunnen plaatsen. Maar in de bibliotheek is een jubileumpagina aangemaakt waar je de volledige artikelen online kunt teruglezen. Met dit nummer is ook een einde gekomen aan tien jaar redactiewerk van Diana Vergouwen. De goedlachse en altijd vrolijke Diana zit bomvol goede ideeën, heeft een frisse kijk op dingen en komt met leuke suggesties. Daarnaast houdt ze van simpel, snel en niet te moeilijk doen. Diaan, bedankt voor jouw inzet en onze samenwerking. Zelf stop ik ook na vier mooie jaren als hoofdredacteur. Ik ben trots op de nummers die we samen hebben gemaakt en heb ongelooflijk veel geleerd. Met passie en toewijding heb ik altijd getracht een afwisselend, inspirerend vakblad te maken. Ik wens jullie veel leesplezier en dat er nog minstens 30 jaar mooie vakbladen zullen verschijnen. Cheers! Petra Verweij Hoofdredacteur INHOUD NBVH 30 jaar! Leonie Looijen-Vogelaar Hypnose, hypnotherapie en de toekomst, Jan C. van der Heide Nederlandse Beroepsvereniging van Hypnotherapeuten, Luuc Christiaanse Milton H. Erickson, H. van Laake Het Sociaal Panorama Model, Lucas Derks Een onderzoek naar effecten van hypnotherapie op langere termijn, B.A.J. Spier Fockens Anne - column, Anne Cox Zelfhelend vermogen, Hans Rasche Systeemtherapie, wat is dat? Connie Streutker In herstel, het begin van een reis, Manja Kamman Het familiegeheim, Carla Frankenhuis Virtueel versus Live, Carolien Pielage Moeders met maskers, Carolien Pielage Hypnotherapeutische hulpverlening aan incestslachtoffers, B. Hissemöller Verdieping … of hocus pocus? Ingrid Mehrtens De Elman inductie, Erik Willems De cirkelmethode ter inspiratie, Vera Slot en Alice de Wit Manipuleren, een eeuwigdurend spel, Ben Dudink en Ingrid Hoogendoorn De Speyertherapie, P. Stroomsnijder Hypnotherapie bij astma en allergie, Jankees de Ridder Een jubileum vier je met feestartikelen...! - uitspraken, Jacques Graus Door een dikke glazen muur, G. Arts
