logo-professioneel-begeleiden logo-professioneel-begeleiden
Filters

Alle artikelen - Abonneer je nu!

Boeksamenvatting: Voor een echt succesvol leven

Auteur: Tom Luken

Voor een echt succesvol leven Bas Haring. Nijgh & Van Ditmar, 2008. ISBN 978 90 388 9077 7 Waarom zou succes nu eigenlijk beter zijn dan geen succes? Dit is de wezenlijke vraag die filosoof Bas Haring aan de orde stelt. Hij start vanuit de etymologie.  Succes komt van het Latijnse succedere, dat opvolgen betekent. Een succesvol product wordt verkocht en gebruikt en krijgt navolging. Een succesvol boek wordt gelezen, geciteerd en bediscussieerd. Een succesvol leven is een leven dat iets in gang heeft gezet, een leven dat niet doodloopt. We wensen elkaar gedachteloos heel vaak succes toe, maar Harings punt is dat succes lang niet altijd goed is. Hij onderbouwt zijn standpunt vanuit uiteenlopende perspectieven. Met heimwee herinnert hij ons bijvoorbeeld aan de ‘kleine, bescheiden, prima’ PK-kauwgom uit zijn jeugd. Deze bestaat niet meer, omdat andere kauwgomproducenten, bijvoorbeeld Sportlife, dankzij dure reclamecampagnes meer succes hadden. “Reclames van skiërs en snowboarders die per helikopter naar afgelegen bergtoppen vervoerd werden en dan stoer naar beneden gleden. Daar zetten ze hun dure zonnebrillen af en namen ze een kauwgompje.” (33) Maar is Sportlife beter dan PK? Zullen de hoge reclamekosten op een of andere manier niet ten koste gaan van de prijs die de consument betaalt of van de kwaliteit van de kauwgum? Andere voorbeelden ontleent Haring onder meer aan de evolutiebiologie en zijn eigen leven. Succesvolle, overgeërfde eigenschappen zijn lang niet altijd voordelig of aangenaam voor individuen van een soort. Mannetjes vioolkrabben hebben bijvoorbeeld enorme sierscharen. Dat maakt ze aantrekkelijk voor de vrouwtjes, waardoor ze via hun nakomelingen kunnen overleven. Zelf hebben de mannetjes echter geen leven: hun scharen zijn een ware handicap. In zijn studententijd heeft Haring geroeid. “Alles voor het team! Ik was superfanatiek. Tot kotsens roeide ik me regelmatig helemaal te pletter.” (149) Mede dankzij zijn inspanningen won het team veel medailles. Maar op gegeven moment was Haring uitgerangeerd. Net als alle andere teamgenoten vroeger of later gebeurt. Het team blijft bestaan, wie had nu uiteindelijk gewonnen? Het punt dat Haring maakt, is dat succes een autonome dynamiek in zich bergt, die in onze cultuur nog eens wordt versterkt. “Het willen halen van succes lijkt wel een nieuw soort religie. En de media lijken dan haar kerk.” (123) Succes overleeft, maar is vaak niet beter (behalve in de kunst van het overleven) dan wie of wat geen succes heeft. Zijn sympathie gaat uit naar wezens die ontkomen aan de drang tot succes. Bijvoorbeeld het eendje, dat niet 28 dagen op het nest blijft zitten broeden en zichzelf niet uithongert. Of de homo die kiest voor kinderloosheid, wat niets afdoet aan de mogelijke betekenisvolheid van zijn leven. Jammer is, dat Haring niet dieper gaat in zijn analyse waarom hij zelf inconsequent is en ondanks alles ervoor kiest om met zijn boeken en optredens van alles in gang te zetten. Hij bewondert en benijdt de mensen die een leven leiden dat nergens toe leidt, die niets nalaten. Maar op de vraag waarom hij zelf toch succes blijft nastreven, blijft Haring het antwoord schuldig. Regelmatig probeert hij in zijn boek het de lezer al te makkelijk te maken en trapt hij open deuren in. Maar als het echt spannend wordt (hoe ontkom je aan de drang tot succes?), laat hij de lezer in de steek. Dit alles neemt niet weg dat zijn boek een wijze boodschap herbergt en, mede dankzij de tekeningen van Gummbah, leuk is om te lezen. Tom Luken is onderzoeker en adviseur op het gebied van loopbaanvraagstukken en redactielid LoopbaanVisie
Gratis
lees meer

Met mij gaat alles goed!

Auteur: Drs. Katja Bosboom

Met mij gaat alles goed! Hallo! Hoe gaat het met je werk?” “Goed, heel goed! Ik heb een aantal interessante cliënten en leuke contacten. En jij?” Loop rond en leg je oor te luister en je trekt de conclusie: loopbaanprofessionals zijn succesvol! Best opmerkelijk in deze barre tijden… Binnen de multidisciplinaire en brancheoverstijgende ondernemersnetwerken waar ik in participeer heeft men het ook over de zaken die niet zo goed gaan en de mogelijke oorzaken daarvan. We stellen elkaar vragen en reiken tips en kansen aan. Ook spreken we openlijk over mogelijke samenwerking en ‘aanbrengfees’. Heel commercieel en voor het voortbestaan van ondernemingen van levensbelang. Hoe zit dat dan in onze eigen beroepsgroep? Wij vertellen elkaar hoe wij ons onderscheiden van de ander en daarom succesvol kunnen zijn. En we zijn open in het delen en vieren van die successen, al zit daar misschien ook een verborgen competitiviteit in. Maar hebben wij het ook openlijk over de tegenslagen of achterblijvende omzetten? Als ik dat bespreekbaar maak bij een aantal vakgenoten geeft men onafhankelijk van elkaar aan dat het ‘not done’ is om zo open te zijn. Het wordt zelfs afgeraden! Durven wij daar niet over te praten omdat er een collectieve aanname lijkt te bestaan dat als het tegenzit dit ook meteen iets zegt over onze deskundigheid als professional? Of over onze professionele en persoonlijke geloofwaardigheid? Dit lijkt het taboe van onze beroepsgroep. We horen niet van de ander dat die heel hard voor zijn resultaten heeft moeten werken en dat het lang duurde om contracten te krijgen. We horen niet dat het tegenzit en dat het plan om voor jezelf te beginnen toch meer omvat dan aanvankelijk gedacht. Evenmin delen we het als er toch een nijpende financiële situatie ontstaat. Zelf ben ik bijvoorbeeld heel benieuwd hoe het met collega’s gaat die IRO-trajecten uitvoeren, nu het UWV die niet meer financiert en er mogelijk voor hen een omzetdaling ontstaat. Hoe gaan ze daarmee om? Op de coachingskalender van 2010 stond op 11 juni de toepasselijke spreuk: “Succes berust meer op contacten dan op contracten!”  En het onderhouden van contacten kost veel tijd! Voor mij een bevestiging dat het juist in onze beroepsgroep zaak is om ook met elkaar te bespreken waar het minder goed gaat. Dat biedt mogelijkheden, bijvoorbeeld voor samenwerkingsverbanden of gezamenlijke projecten.  Omstandigheden zijn weliswaar van invloed, maar het meest doorslaggevend zijn ambitie en hard werken. Dit valt te leren van mensen die wij collectief aanmerken als succesvol. Zij werden vaak pas vanwege die ambitie en hard werken succesvol, gesteund door een blijvend geloof in zichzelf en de moed om tegenslagen te delen met collega’s. We zijn zozeer gericht op succes dat we bang zijn om te vertellen dat we (een tijdje) niet succesvol zijn. Laten we juist onze zorgen eens delen, onze vragen, onze zoektocht. En als wij dan merken dat onze gesprekspartner het wel leuk schijnt te vinden dat het ons even tegenzit, weten we ook dat dit niet iemand is waar wij mee samen willen en kunnen werken! Drs. Katja Bosboom is werkzaam als arbeidsdeskundige en re-integratiecoach. Zij begeleidt de werkgever en de werknemer naar een situatie waarin gezond gewerkt kan worden. Dit doet zij als zelfstandig ondernemer sinds 1999. www.functieflex.nl
Gratis
lees meer

Inspiratie: Duizend knikkers

Auteur: De redactie

Op een zaterdagmorgen hoorde ik op de radio de volgende uitwisseling tussen een oudere man en een jongeman, genaamd Tom: “Wel Tom, het ziet er naar uit dat je heel erg hard moet werken. En het is jammer dat je zo dikwijls van huis bent en je gezin moet achterlaten. Het is moeilijk te geloven dat een jonge vent als jij zestig tot zeventig uur per week werkt om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Het is ook erg jammer dat je niet bij de muziekuitvoering van je dochter kon zijn. Laat ik je vertellen, Tom, over iets dat mij perspectief gaf op mijn eigen prioriteiten.” Toen begon de oude man zijn theorie over duizend knikkers uit te leggen. “Op een dag maakte ik het volgende sommetje. De gemiddelde persoon leeft ongeveer 75 jaar. Ik vermenigvuldigde 75 jaar met 52, wat 3900 geeft. Dat is het aantal zaterdagen dat een gemiddeld persoon in zijn hele leven mag beleven. Gek genoeg moest ik 55 jaar worden om op deze fijne gedachte te komen. Ik had dus al 55 x 52 zaterdagen achter de rug, dat zijn er meer dan 2800. Toen realiseerde ik me dat als ik 75 mocht worden, ik nog maar zo’n 1000 zaterdagen over had. Ik ging naar een speelgoedwinkel. Daar kocht ik elke knikker die zij hadden. Er waren drie winkels nodig om aan 1000 knikkers te komen. Thuis deed ik ze allemaal in een grote plastic fles die ik in mijn werkplaats naast de radio zette. Elke volgende zaterdag nam ik er een knikker uit en gooide die weg. Het eigenaardige is dat ik, doordat ik het aantal knikkers zag minderen, veel meer bezig was met de werkelijk belangrijke dingen van het leven. Ik zag letterlijk mijn tijd hier op aarde voorbijgaan. Het hielp mij om mijn prioriteiten in het juiste licht te stellen. Vanmorgen heb ik de laatste knikker uit de fles gehaald; ik ben nu 75 jaar. Als ik dan toch de volgende zaterdag haal, denk ik dat God mij heeft willen zegenen met een beetje extra tijd om met mijn vrouw en kinderen door te brengen. Een fijne dag voor jou, Tom!” Zelf wilde ik eigenlijk nog iets gaan doen op die bepaalde zaterdagmorgen en daarna gaan joggen. Maar na dit relaas ging ik naar boven om mijn vrouw wakker te maken met een kus. “Schat, jij en de kinderen moeten nu opstaan. Wij gaan met zijn allen ergens eens heerlijk ontbijten.” Vrij vertaald uit een verhaal op internet: “A thousand marbles”.
Gratis
lees meer

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte!

Op weg naar ruimte en vrijheid

Crisis als aanleiding om inzicht te vergroten in (je) identiteitswerk

Datum:
Locatie:

Download gratis deze white paper