Nieuwsgierig liepen we aan het begin van de avond over de Veluwe. Zouden we een glimp van een wolf kunnen opvangen? Helaas, dat lukte niet. Wel zagen en hoorden we ontzettend veel vogels en onverwachts schoot er een konijntje voor onze voeten langs. Hupsend verdween hij in het struikgewas. We konden zijn vlucht nog tientallen meters volgens, want bij elke hups verscheen de stralend witte onderkant van zijn staart. Dat wit was het compleet tegenovergestelde van een schutkleur en we verbaasden ons daarover. Was dit niet een ontzettend onveilige zet van Moeder Natuur? Ik kon het niet laten om te googelen op de vraag waarom konijnen zo’n opvallende achterkant hebben.
Al snel bleek dat Moeder Natuur hier toch echt wel over heeft nagedacht (al hadden we daar ook nog niet aan durven twijfelen). Konijnen zijn namelijk echte groepsdieren en de witte staart heeft voor hen een signaalfunctie. Die is namelijk vooral goed zichtbaar wanneer een konijn wegrent en dan is die ´witte vlag´ voor de andere konijnen in de groep een teken om zich ook uit de voeten te maken. Wat voor ons onveilig leek, blijkt dus juist een instrument te zijn om de veiligheid te vergroten.
En toch zat het me nog steeds niet lekker. Want stel dat zo´n konijntje op de vlucht slaat voor een wolf, dan ziet die wolf door die witte staart toch heel duidelijk waar zijn prooi heen gaat? Maar ha, daar komt de verwarringstechniek om de hoek kijken. De wolf kan het wit inderdaad goed zien, totdat het konijn een tactische scherpe bocht maakt, waardoor dat wit juist uit beeld verdwijnt. Dat schept verwarring bij de wolf, want die is daardoor de focus kwijt en verliest kostbare tijd door opnieuw naar die witte staart te moeten zoeken.
Kortom: iets wat in mijn ogen onveilig lijkt, blijkt voor een ander juist de veiligheid te vergroten. En dat geldt niet als die ander een konijn is, maar ook wanneer het een mens is. Veiligheid is niet zwart-wit. Wat voor de een veilig aanvoelt, kan de ander een gevoel geven van onvoldoende bescherming. En dat inzicht komt niet alleen naar voren in dit voorwoord, maar ook in de artikelen in dit vakblad Toegepaste Psychologie met thema ‘Veiligheid’. Met dit voorwoord geef ik dus de plot weg, maar wees gerust: ook al weet je hoe het afloopt, de artikelen blijven stuk voor stuk lezenswaardig. En misschien trek je na het lezen van de artikelen en het zien van de samenhang daartussen ook nog wel een heel andere conclusie dan ik. Ik hoor het heel graag!
Petra Kuiper-Idi Moto
Hoofdredactie
INHOUD
Praktijk
- Jij begrijpt ál het menselijke gedrag Hoe kun je meerzijdig erkennen en zo de veiligheid in relaties stimuleren? Mirella Brok
- Motiveren kun je leren De psychologie achter motivatie en hoe je het kunt beïnvloeden, Marlies Jellema
- TP’er in beeld, Deirdre van der Steeg
- Heeft #MeToo echt effect gehad? Ongewenste intimiteiten, Petra Kuiper-Idi Moto
Professionalisering
- TP’er in beeld, Sara Hart
- Koninklijk dineren Over een belangrijke mijlpaal en de weg ernaar toe, Manon Draisma
- Polarisering, radicalisering en de roep om verbinding Inspiratie en versterking van de Toegepast Psycholoog in de praktijk, Bas Scholtz
- Politie voor iedereen Interview met Merel Metzing, Keri Baerwaldt
Profilering
- TP’er in beeld, Laura Infanti
- Hoe maak je van een drempel een glijbaan? Interview met Joriene Beks, Agnes Schilder en Petra Kuiper-Idi Moto
- Leestip: Jongeren met psychische problemen op weg naar een opleiding, Jacomijn Hofstra
