logo-professioneel-begeleiden logo-professioneel-begeleiden
Filters

Alle artikelen - Abonneer je nu!

Lezerscolumn: Zelfsturing en Onze Lieve Heer

Auteur: Gert van Brussel

Ontredderde huizenverkopers begraven vaak een St. Jozefbeeldje voor de deur van een moeilijk te verkopen pand. Een heel oud vertrouwensritueel. De plebaan (deken) van Roermond vond dat niet meer passen in deze tijd. In een weekkrantje probeerde hij de verkopers tot een meer eigentijdse toepassing te bewegen. Een kaarsje op de schoorsteen kan ook, vond hij. Een plaatselijke middenstander, die handelt in feest- , carnavals- en religieuze artikelen bevestigde de gesignaleerde trend. Tengevolge van de stagnerende woningmarkt vlogen de St. Jozefbeeldjes bij hem de deur uit, à raison van E17,50 per stuk. Volgens de bijgeleverde instructies (ook via internet beschikbaar, Google maar eens) moet je het beeldje beslist met het hoofd naar beneden in de grond stoppen, hoe wreed! Kennelijk hebben mensen behoefte aan hulp in situaties waarin hun eigen initiatief te kort schiet of gewoonweg geen zin lijkt te hebben. Gebed, rituelen of de tussenkomst van een goeroe is sterk opgekomen het laatste decennium. Bekende Nederlanders vertrekken in de voetsporen van Elizabeth Gilbert (de schrijfster van de bestseller: Eat. Pray. Love.) of hun filmheldin Julia Roberts naar Bali. Voor velen is alleen het Zelf te weinig of te griezelig, dus zoeken zij naar steun van hogere machten of krachten. Maar intussen blijft het mantra van zelf-doen wel luid klinken. Wat móeten we zelf toch allemaal! Ik denk daarbij terug aan mijn katholieke jeugdjaren. Toen was dat Zelf niet belangrijk, eerder verdacht. Je moest vertrouwen op Onze Lieve Heer, dan kwam alles goed. Wel ijverig en vlijtig zijn, maar de belangrijke dingen en grote plannen werden in hogere sferen beslist. Je kon wel weer proberen om die sferen te beïnvloeden: offers brengen en rituelen opvoeren voor Onze Lieve Heer of een schare heiligen. Dat bood toch enig perspectief voor jezelf. Die heiligen konden trouwens heel handig ook gericht per probleemsoort worden benaderd. Je had overal wel een heilige voor of een patroon. Zelfs voor hopeloze gevallen had je er eentje: ene Clemens Hofbauer; dit voor wie geïnteresseerd is in een gefocuste benadering van hopeloze ellende. Een rustgevende formule waardoor die zware verantwoordelijkheid van zelfsturing niet zo op je schouders drukte. Sinds mijn jeugdjaren is er natuurlijk veel veranderd. Prima, dat we ons niet meer zo klakkeloos overleveren aan anderen en meer zelf het roer in handen willen nemen. Zeker als anderen macht ontlenen aan hogere sferen of denken dat ze daar zelf deel van uitmaken. “Ene mens is mer (maar) een bietje (beetje)”, luidt een Brabants gezegde. Die oproep tot nederigheid betreft ook je Zelf, zou ik zeggen. Wat kun je zelf nou helemaal? De ander is er trouwens ook nog. Die heeft niet alleen belangen en wensen waar je rekening mee hebt te houden, maar samen kun je ook veel bereiken. Meer zelf en samen, Zamen op z’n Brabants. En als het je een rustig gevoel geeft, steek je gewoon een kaarsje op. Gert van Brussel is loopbaanprofessional en directeur - eigenaar van VBC Consultancy BV. Hij is specialist in een-op-eencoaching en gefocust op het ontdekken en ontwikkelen van talent, passie en ambitie bij zijn cliënten. Hij is ontwikkelaar van self-assesment tools en management consultant op het gebied van employability en career management vraagstukken.  
Gratis
lees meer

Boeksamenvatting: Wie ben ik en zo ja, hoeveel?

Auteur: Els Ackerman

Wie ben ik en zo ja, hoeveel? Een filosofische reis Richard David Precht. Nieuw Amsterdam, 2008. (3e druk 2010). ISBN 978 90 468 0478 0 Richard David Precht is filosoof en schrijver, maar zijn boek over filosofie is anders dan alle andere. Het is een uitnodiging om vrolijk en speels na te denken over het avontuur ‘leven’. Een uitdagende en mysterieuze titel: Wie ben ik en zo ja, hoeveel? In de derde druk van augustus 2010 (uitstekend uit het Duits vertaald door Pim Lukkenaer) staat gelukkig een korte verklaring: het is een uitspraak van de filosoof Guy Helminger, met wie Precht graag lang door de straten zwierf. Op een nacht, toen ze te veel hadden gedronken, maakte Precht zich zorgen of Helminger nog wel op eigen kracht kon thuiskomen. “Gaat het wel goed met je?”, vroeg hij dus. Met wild draaiend hoofd, wijd opengesperde ogen en hese stem antwoordde Helminger “Wie ben ik – en zo ja, hoeveel?” In het hoofd van Precht bleef deze vraag later rondzingen. In zijn gedachten werd die vraag het motto voor de moderne filosofie en het hersenonderzoek, in dit tijdperk van fundamentele twijfel aan het ‘ik’ en de continuïteit van het ervaren. Toen hij besloot om zelf een boek te schrijven over de belangrijke vragen in het leven, moest dat een boek worden dat niet alleen werd gelezen door collega’s uit de hogeschoolfilosofie. Dat soort boeken vond hij - zelf filosoof - onverteerbaar. Een leesbare inleiding tot de filosofie dus, een boek dat de lezer bekendmaakt met de grote filosofische vragen met inachtneming van natuurwetenschappelijke kennis. De leidraad wordt gevormd door een indeling van de filosoof Immanuel Kant: Wat kan ik weten? De klassieke vraag van de kennistheorie; Wat moet ik doen? De vraag vanuit ethiek en moraal; Wat mag ik hopen? De centrale vragen die de meeste mensen bezighouden. Een paar voorbeelden van hoofdstuktitels: Waar komen wij vandaan? Wat zijn gevoelens? Wat is taal? Waarom moet ik goed zijn? Kan ik willen wat ik wil? Mogen wij dieren eten? Wat is liefde? Wat is vrijheid? Heeft het leven zin? Precht constateerde dat de spannendste vragen volstrekt ontbraken in het filosofische curriculum. Bovendien vroeg hij zich af hoe filosofische, psychologische en neurobiologische inzichten over het bewustzijn in elkaar pasten. Hij zag de geschiedenis van de filosofie in hoge mate als een geschiedenis van modes en tijdstromingen, van kennis die werd vergeten of verdrongen en van talrijke nieuwe aanzetten die alleen daarom zo nieuw aandeden omdat veel van wat er eerder was gedacht, werd verwaarloosd. “De invloed van een denker hangt er niet noodzakelijk van af of hij met zijn inzichten gelijk heeft”, schrijft hij in de inleiding.  Misschien zijn de vragen wel interessanter dan de antwoorden. Vragen die ook voor de eigentijdse loopbaanprofessional zinvol zijn, als hij voor zichzelf of met zijn cliënt verder wil kijken dan de dagelijkse werkelijkheid. Als hij geen genoegen neemt met standaardantwoorden in de zoektocht naar zinvol werk of zinvol leven. Precht gaat er daarbij van uit, dat elk menselijk inzicht afhankelijk is van persoonlijke ervaringen. Zin is een behoefte van onze gewerveldedierenhersenen, zegt hij. Hij vult dat aan met een citaat uit Monty Python: “Probeer gewoon aardig te zijn tegen de mensen, vermijd vet eten, lees af en toe een goed boek, laat eens iemand bij je langskomen en probeer met alle rassen en volkeren in vrede en harmonie te leven.” Waar hij relativerend aan toevoegt: “En als u het mij vraagt: blijft u nieuwsgierig, verwerkelijk uw goede ideeën en vul uw dagen met leven, niet uw leven met dagen.”
Gratis
lees meer

Kiezen (volledige uitgave, 19 artikelen)

INHOUD THEMA 'KIEZEN' (augustus 2011) Forum: Dubbele ontgroening Interview Ap Dijksterhuis: Vragen stellen heeft weinig zin, Frank van der Mijn Moeilijke beslissingen in de loopbaan, Bernard Nijstad Kiezen kun je leren, Gundalyn Hemmink Kiezen is besluitvorming begeleiden, Rupert Spijkerman PRAKTIJK Boeksamenvatting:Het slimme onbewuste, Els Ackerman Mentaliseren: nadenken over ‘denken en voelen’, René Meijer Portret: Marinka Kuijpers CADT: sleutel voor persoonlijke groei, Ria Freijsen EVC heet nu Ervaringscertificaat, Nienke Kamphuis Studieloopbaanbegeleiding: leidend of lijdend?, Nienke Kamphuis en Martin Reekers Casus: Van werknemer naar ondernemer, Corrie Oppeneer Vrijwilligerswerk: voor de ander en jezelf, Floortje Muskens Buitengewoon: Je wordt de coach die je altijd al was, Annemarie Postma  WETENSCHAP Onderzoek: Talent Management en welzijn van medewerkers, Christiane de Bok en Mariëlle Sonnenberg Overzicht onderzoek: Professionele ontwikkeling in het onderwijs en de zorg, Karin Sanders, Marinka Kuijpers, Mark de Lat en Piety Runhaar Wetenswaard  NIEUW(S) Off- en online: ‘Socialiteren’: het nieuwe solliciteren, Jarno Duursma Opinie: De ondraaglijke lichtheid van loopbaankeuzen, Tom Luken Facts & FAQs Boekbesprekingen Lezerscolumn: Biografiegesprek, Marlies Brunings Geachte lezer, Vele wegen leiden naar Rome, God en het Kralinger Bos (die laatste is van mijn moeder). Welke kies je dan? Dat hangt ervan af. Gaat het je om het doel of om de weg? Als het om het doel gaat, hoef je bij Rome en Kralingen niet lang na te denken, je gaat er gewoon linea recta heen. En mocht je toch wat mooie dingen willen zien onderweg, dan neem je een extra bochtje mee. Makkelijk zat. Met God in het vizier wordt het al wat lastiger, want welke weg leidt naar hem? Is dat een leuke weg? Of eentje met (val)kuilen en hobbels? En als je er bent, wat heb je dan in handen? Zou het dus de moeite waard zijn? Vind je de weg belangrijker, dan maakt het doel eigenlijk niet erg veel uit. Op elke route valt wel wat te beleven en je ziet vanzelf wel waar je uit komt. Kies gewoon en kom in beweging. Zo ongeveer kun je de keuzemogelijkheden bij loopbaanontwikkeling beschouwen en de daarbij behorende dilemma’s. Als loopbaanprofessional schenken we veel aandacht aan het doel: een concreet en inspirerend loopbaanperspectief, een bepaalde functie of een specifiek werkveld en – eraan voorafgaand – een opleiding. Maar hoe kenbaar is het doel? Rome kun je googelen, via boeken voorbereiden en met vooraf uitgestippelde routes verkennen vanuit dat vooraf besproken gezellige familiehotel. Maar toch blijkt ter plekke pas of je het echt de moeite waard vindt. Persoonlijk viel me het vele verkeer zo tegen dat de lol er danig vanaf ging. Niets over gehoord toen ik voorafgaand aan de reis rondvroeg. En afbeeldingen maken geen herrie. En och, dat gezellige, lawaaierige familiehotel… Als Rome al zo lastig is, hoe reëel is het dan om te kiezen voor een opleiding en een daarop volgend loopbaanperspectief? Kunnen we ons wel echt voorbereiden, werkelijk inschatten hoe leuk we het gaan vinden en precies weten welke stappen we moeten zetten om er te komen? Hoeveel van onze lezers doen het werk waarvoor ze als tiener kozen? Mijn inschatting: waarschijnlijk niemand… Toch vragen we van studenten en cliënten om te kiezen, steeds weer. Is dat wel handig? Laten we de weg eens centraal stellen. Wat willen we onderweg beleven, zien en proeven? Wie willen we ontmoeten? Waar willen we ons mee bezig houden? Gewoon hardop wat wensen en (voor)waarden formuleren en dan op weg gaan, linksom of rechtsom. Al doende ontdekken we of dat waarvan we dachten dat het leuk was, ook werkelijk leuk blijkt te zijn. En of dat waarvan we dachten of hoopten dat we het zouden kunnen, ook in werkelijkheid kunnen. Misschien komen we al lanterfanterend wel bij God uit, of blijken we alle voldoening in het Kralinger Bos te vinden. In gesprek met al die mensen die we nog niet kenden maar wel ontmoeten, terwijl we werkzaamheden uitvoeren waarvan we niet wisten waar die over gingen, dagzomen onze talenten, borrelen kwaliteiten op en komen onvermoede weerstanden en talloze ja’s en nee’s aan het licht. Leest u zelf maar in deze uitgave, en stel uzelf vervolgens de vraag hoe we het kiezen makkelijk en zinvol kunnen maken, hoe begeleiding bij keuzeprocessen eruit zou moeten zien en wat dat betekent voor de inrichting van ons beroep. Maar ik waarschuw u, toen ik aan dit nummer begon, had ik een duidelijk antwoord op deze vragen. Nu niet meer… Frank van der Mijn Hoofdredacteur redactie@loopbaan-visie.nl

€ 6,95

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte!

Op weg naar ruimte en vrijheid

Crisis als aanleiding om inzicht te vergroten in (je) identiteitswerk

Datum:
Locatie:

Download gratis deze white paper